Jakiś czas temu deklarowałem, że nie nazwę ministra Czarnka debilem. I słowa dotrzymuję, bo gdybym to zrobił to jakże skrzywdziłbym niewinnego człowieka, który jako jeden z wielu (ale jaśniejący na firmamencie silniej niż reszta), niesie światełko nadziei w tym mrocznym świecie pełnym zepsucia i szatańskich pokus czyhających na człowieka na każdym kroku. Jedną z zalet ministra (lista ma wiele pozycji) jest szeroko rozumiana odwaga, przez niektórych, co się nie znają oczywiście, mylona z brawurową głupotą. To odwaga w podejmowaniu kontrowersyjnych, ale potrzebnych decyzji i odwaga w zatrudnianiu fachowców z najwyższej półki. Jak na ten przykład profesora Skrzydlewskiego, z którym pospołu jak mniemam, Czarnek postanowił przywrócić polskiemu szkolnictwu i przede wszystkim polskiemu społeczeństwu właściwą równowagę. Ta równowaga to jak głosi sam profesor ""ugruntowanie dziewcząt do cnót niewieścich". Koniec z propagowanymi przez zgniły moralnie "Zachód" niewłaściwymi i nienaturalnymi postawami społecznymi polegającymi na przyznaniu kobiecie równouprawnienia i prawa do decydowania o samej sobie w sposób dowolny i pozbawiony nadzoru czy kontroli. Lata lewackiej i nie bójmy się tego powiedzieć prohomoseksualnej indoktrynacji doprowadziły do powstania niebezpiecznego zjawiska moralno-religijnego polegającego na zepsuciu duchowym kobiety, objawiającym się na rozbudzeniu jej pychy, próżności, zainteresowania wyłącznie sobą, egotyzmem i zwalczaniem obiektywnego porządku na rzecz siebie, co oczywiście nieuchronnie prowadzi do niszczenia instytucji rodziny i zamykania się na płodność oraz zanikania pojęcia domu widzianego nie tylko jako miejsce, lecz przede wszystkim jako etos. Na szczęście, dzięki odwadze ministra i jego doradców przygotowywane są już zmiany programowe, mające wprowadzić zupełnie nowe podejście do funkcji i zadań szkoły, polegające na rezygnacji z wywyższania matematyki, fizyki czy informatyki kosztem kwestii związanych z rodziną i edukacją klasyczną polegającą na uświadomieniu młodym ludziom, że zdrowa rodzina jest oparta na monogamicznym, nierozerwalnym związku mężczyzny i kobiety z zachowaną właściwą hierarchią, co jest niezbędnym warunkiem, aby przyszłość Narodu Polskiego była dobra.
Wszystkim, którzy nie do końca ogarniają to co napisałem do tej pory (wybaczcie, w dużej mierze to są cytaty pochodzące z wypowiedzi eksperta profesora) tłumaczę z polskiego na nasze.
Baby do garów, do rodzenia dzieci, nie do mądrzenia się, pindrzenia, szczucia na ulicach krótkimi kieckami spod których nawet nie widać majtek, bo nie noszą. Koniec ze stawianiem wydumanej samorealizacji ponad dobro mężczyzny, rodziny, narodu. Koniec z tłamszeniem płci silniejszej, ze spychaniem jej z ugruntowanego przez wieki piedestału. Koniec też z babskimi protestami - gdyby kobiety zajmowały się tym do czego zostały stworzone, nie miałyby czasu na takie pierdoły. Zgodnie z tezą Skrzydlewskiego człowiek, a więc ostatecznie też i kobieta istnieje dzięki "ingerencji Boga". A co za tym idzie, gdyby katolicki bóg chciał, żeby kobiety były równe mężczyznom, to stworzyłby je z penisami. A skoro nie stworzył to wiadomo gdzie jest ich miejsce. Kobiet, nie penisów oczywiście.
Powiem wam tak zupełnie od siebie, że dla mnie się to kupy trzyma. Na tyle mocno, że podejrzewam, że zarówno Czarnek jak i Skrzydlewski podążyli drogą Kena Keseya i Milosia Formana. Ken - dla przypomnienia - to autor powieści "Lot nad kukułczym gniazdem", napisanej w okresie kiedy Kesey dorabiając gdzie się da, uczestniczył w amerykańskim, rządowym programie badającym wpływ LSD na ludzki organizm. Czyli mówiąc wprost był na permanentnym haju. A potem po wielu poszukiwaniach i perturbacjach pospołu z Formanem (który po przeczytaniu podesłanej mu przez Kena powieści stwierdził, że opisany tam dom wariatów to przecież jego rodzinna Czechosłowacja) nakręcili film na podstawie książki.
Panie Czarnek, panie profesorze: uroczyście proszę o podanie namiaru na waszego dealera. Też tak bym chciał... ał...
A póki co, zanim dostanę te namiary i odlecę wspólnie z ministrem i jego ekspertami - moja skromna wizualizacja potencjalnej lektury szkolnej pod roboczym tytułem: "Don Kichota i Sanczo Penis" czyli rzecz o egotyzmie i zwalczaniem obiektywnego porządku na rzecz siebie.
Udział wzięli: La Monika, La Pio i La Ja.
Plener im. Andrzeja Bersza 2021.
Komentarze
Prześlij komentarz