Mauritius.

Tytułowy Mauritius to wyspa i zarazem państwo wyspiarskie położone w południowo-zachodniej części Oceanu Indyjskiego w archipelagu Maskarenów, niecałe 9000 km na wschód od Madagaskaru. Poza główną wyspą Mauritius w skład państwa wchodzą wyspy Rodrigues, Agalega i archipelag Cardagos - wszystkie pochodzenia wulkanicznego. Wyspa została odkryta przez Portugalczyków w 1505 roku, ale skolonizowali ją dopiero w 1639 roku Holendrzy nadając jej nazwę wyspy księcia Maurycego Orańskiego. W XVIII po opanowaniu wyspy przez Francuzów zmieniła ona nazwę na Ile de France, do nazwy Mauritius powrócono kiedy w 1810 roku wyspę przejęli Anglicy, którzy zresztą zaczęli sprowadzać na nią robotników z Indii i to właśnie Hindusi stanowią dziś 68% populacji ludności tego państwa. Niezależność Mauritius uzyskał w 1968 roku, zostając również członkiem ONZ. W 1992 roku kraj ten stał się republiką w ramach Wspólnoty Narodów - czyli podpięli się pod miodem i mlekiem płynący cycuszek Wielkiej Brytanii. Jakże to był słuszny krok dowodzi obecny status tego państwa: dzięki dynamicznemu rozwojowi turystyki przyciągnął wielu zagranicznych inwestorów osiągając jeden z najwyższych w Afryce dochodów na obywatela. Mauritius należy również do nielicznej (a nawet chyba jest jedyny) grupy krajów afrykańskich posiadających od dekad stabilną demokrację z regularnie odbywającymi się wyborami i przestrzeganiem praw człowieka. Głową państwa jest prezydent wybierany co pięć lat przez 70-cio osobowe Zgromadzenie Narodowe, czyli jednoizbowy parlament którego członków (62) wybiera się bezpośrednio w powszechnych wyborach, a pozostałych ośmiu jest wyznaczanych w zależności od wyników wyborów, by reprezentowali mniejszości etniczne. I co najważniejsze Mauritius jest najbezpieczniejszym krajem w Afryce i ma bardzo niski wskaźnik przestępczości. Nie zagrażają mu ani Ruscy, ani Niemcy, ani nawet UE, a Trump pewnie o nim nigdy nie słyszał. Jedynie groźne bywają cyklony. Z ciekawostek należy wspomnieć, że ruch na Mauritiusie w spadku po angolach jest lewostronny, prezenty tam wręcza się tylko prawą ręką, nie wolno po zachodzie słońca na plaży chodzić w szortach kąpielowych (czy bez z fajfusem na wierzchu można to nie wiem), temperatura w styczniu to średnio 23 stopnie, a w lipcu 25. No i to na Mauritiusie żył legendarny ptak Dodo. Dogadać się można po angielsku, francusku i miejscami nawet po chińsku, bo Chińczycy jak wiadomo są wszędzie.
I żeby nie było, że się chwalę na jakie to wakacje się wybieram. Ja tylko zrobiłem rekonesans. Z dobroci serca. Dla was moich kochani. Dla was wszystkich, którzy po ostatniej niedzieli Rejtanem się rzucacie w piaskownicy, bo pani przedszkolanka nie pozwoliła wam zabrać Karolkowi samochodziku strażackiego, którym się właśnie bawi. Dla was, którzy do melodii "Nie rzucim ziemi skąd nasz ród" deklarujecie, że wuj i c*uj to ostatni raz jak poszliście na wybory. Dla was którzy nucąc Bogurodzicę zaklinacie się, że już jutro, może najpóźniej za rok wyjeżdżacie z Polski. I dla was, którym się na tyle ciasny berecik demokracji okazał, że oto grzmicie z szańców Reduty Ordona w obłokach prochów armatnich, że w kraju nadwiślańskim owa demokracja umarła. Jak umarła się kuźwa pytam? Były wybory? Były. Powszechne, bezpośrednie, demokratyczne? Były. Zostały sfałszowane? Kochani! W te pędy do prokuratury z zawiadomieniem i dowodami twardszymi niż towar pod nocnym klubem, a będę klaskał i bił brawo, aż mi dłonie odpadną. Że tak, a nie inaczej wyszło z wynikami - ubolewam. Że Polacy zresztą jak i inne nacje są coraz bardziej podatni na manipulację - ubolewam. Że postępuje ogólne zidiocenie gatunku - ubolewam po trzykroć. Ale takoż również ubolewam, że jak jedna strona wybrała apasza Staśka z ballady Staszewskiego seniora, takoż druga jak rozwydrzony bachor się rzuca i gębę sobie demokracją wyciera jednocześnie obrażając się za wyniki demokratycznych wyborów. Mauritius moi drodzy czeka skoro uważacie, że 1 czerwca wasz świat przestał istnieć zdmuchnięty bąkiem Gwiazdy Śmierci i nie pozostał kamień na kamieniu. A dla tych ze skromniejszym uposażeniem polecam dla równowagi Gambię (też Afryka), co ważne koszty życia są tam o 70% tańsze niż w Polsce, a i węgla nie trzeba na zimę kupować. Jedyny minus - kraj jest islamski, więc z gołą dupą sobie nie pobiegacie za antylopami. Jak parafrazował kabaret OTTO lata temu: szczęśliwej drogi już czas, po to przecież paszport masz...
Albo może by tak przypomnieć sobie należy pierwsze wersy naszego hymny narodowego, przypomnieć sobie trzeba, że 8 lat już przerabialiśmy miernotę na stołku prezydenckim, przypomnieć sobie trzeba te strzechy słomą kryte i te wierzby szumiące... i zacząć się zachowywać jak dorosły. Przestańcie jojczyć bo aż wstyd patrzeć jak się dorosły chłop z dorosłą babą mazgai. Zakasujemy rękawy, bierzemy się do roboty u podstaw i nie zapominamy nigdy, przenigdy: ***** ***

A dziś na osłodę piękna Ania. Uchwycona w stepie szerokim w jurcie mongolskiej (o, Mongolia też jest podobno piękna), na plenerze Plenery z Pogranicza.
Pentax 645/kodak E100 na cross i rollei retro.