Ali Baba.

 Z góry przepraszam wszystkich, którzy po tytule zaczęli oczekiwać, że będzie to wpis o najsłynniejszym światowym pięściarzu, co to namiętnie bił żonę, choć zasadniczo Muhammad by tu też do treści końcowo wyklarowanej nieźle pasował. Jednak w dzisiejszym odcinku bloga, na specjalne życzenie czującej głęboki niedosyt czytelniczki Patrycji pozostajemy w świecie bajek. Tym razem jednak porzucę mitologię pogańską, słowiańską i wynikające z niej zawiłe morały i strachania, a zajrzę do równie czasami krwawych legend arabskich spisanych w znanym wielu zbiorze "Baśni 1001 nocy". Większość zapewne pamięta jak to leciało: oto kolejna już żona zabójczo przystojnego męża (zabójczo było na poważnie), by przeżyć musi swemu wybrankowi serca wciskać co noc kity i robić to na tyle przekonująco, by ten zaintrygowany nie zdecydował się skrócić jej o głowę. Brzmi znajomo? To z kitami wciskanymi w łóżku podczas upojnych nocy, a nie obcinanie głowy. Konia z rzędem temu, komu się w takich okolicznościach nie przytrafiło kłamstwo, kłamstewko lub nieduża ściema - np o tym, że absolutnie nie jesteśmy żonaci... Z tego co pamiętam owej żonie udało się całkiem nieźle i odtąd żyli długo i szczęśliwie i ona uradowana do końca swoich dni mogła nosić czarczaf... no dobra, ale nie o ucisku kobiet przez mężczyzn miało być. Życzenie czytelniczki było wyraźne: ma być 40 rozbójników. A jak 40 rozbójników to musi być Ali Baba. Czyli taki koleś co to w bajce zasadniczo wychodzi na dobrego, bo przecież wiadomo, że jak złodziej okrada złodzieja to nie grzech tylko bohaterstwo i cnota. Baśń ta jednak nie jest typowo męska - oprócz 41 chłopców, którzy nigdy nie chcieli dorosnąć i pragnęli wiecznie bawić się w policjantów i złodziei... no dobra, tu raczej w złodziei i złodziei, pojawia się niewiasta, która odgrywa w tej historii pozornie drugo, a nawet czterdziestodrugoplanową rolę, ale to tylko złudzenie. Kiedy między chłopcami dochodzi do sporu na noże z powodu zmiany właściciela skarbu, na scenę wkracza Mardżana, niewolnica Ali Baby (no, który chłopiec nie marzył nigdy o uległej niewolnicy?), która po kolei eliminuje próbujących dostać się do domu żądnych zemsty rozbójników. Samo słowo eliminuje wszakże nie oddaje w pełni treści "bajki" i wymaga rozszerzenia: nie wiem czy pamiętacie, ale rozbójnicy kończą z poderżniętym gardłem, we wrzątku, zasztyletowani i tak dalej. No a potem znowu żyli długo i szczęśliwie i mieli całe stado alibabiątek. I pewnie tylko raz na jakiś czas Mardżana musiała swojego męża ratować z kolejnych tarapatów. Bo w czasach kiedy powstawała ta baśń i jej podobne to bezapelacyjnie mężczyzna był panem, władcą i głową rodziny, co to polował, wojował, chędożył i zasadniczo nie przejmował się niczym innym. Ale jak wiadomo od czasów pierwszych naskalnych rysunków anatomicznych, każda głowa (oprócz tych obciętych - w czym prym wiedli kiedyś Francuzi podczas Rewolucji) spoczywa na szyi. I głowa czy chce czy nie, kręci się tak jak jej szyja każe. I tak oto dochodzimy do konkluzji: kiedy przez wieki chłopcy mali czy duzi bawili się w wojny, podboje czy politykę, ich matki, żony oraz kochanki dbały o dom, dzieci, majątek, pełniąc role strażniczek, strażaczek i przystani pełnomorskiej dającej wytchnienie i ukojenie. Ale dziś, kiedy archetyp Piotrusia Pana latającego z szabelką stał się raczej ciężarem niż synonimem dobrej zabawy, chłopcy się zwyczajnie pogubili i ciężko im odnaleźć drogę z Nibylandii do prawdziwego świata. Bowiem sztuka zarządzania własnym życiem i codziennością, kiedy nie stoi za tobą mądra kobieta bywa niezwykle trudna, a dla wielu wręcz nie do ogarnięcia i ów Sezam z zakazanymi skarbami stoi zamknięty na cztery spusty. A dziewczynki... no cóż, jak na złość dorosły i wyrosły z dawnych przypisanych im przez facetów ról. I coraz rzadziej chcą być księżniczkami z wieży czekającymi na konia na białym rycerzu. Czy jakoś tak. A już na pewno nie chcą być niewolnicami Mardżanami. To znaczy nie chcą jeśli chodzi o prozę życia, bo co tam się dniami, wieczorami czy nocami w łóżkach, na podłogach czy blatach kuchennych wyprawia to nie moja sprawa, choć mam pewne podejrzenia, że można by spokojnie napisać o tym współczesne "Baśnie 2002 nocy". Tak czy siak moi drodzy rozbójnicy, ilu by was tam nie było... pora dorosnąć.

A dziś zdjęciowo u mnie para mieszana. On o aparycji rozbójnika. Ona jak księżniczka. Spotkali się na wschodzie na plenerze Misja (i tu nie będzie niespodzianki), Wschód. Oboje już u mnie zdjęciowo tu i tam występowali. Więc raczej bez większego skrępowania zagrali u mnie rolę z planu filmowego ekranizującego wspomnienia niewolnicy Mardżany. Albo Isaury - jeśli ktoś woli Leoncia od Ali Baby. Panie i panowie: Marta i Łukasz w nieco frywolnej, acz mam nadzieję, że dobrze pamiętam kontrolowanej odsłonie.

Pentax645/hp5